قصه هجران مگو بابا که میمیرم زهجرانت
وقت رفتن شد پدر، بنشین و بنشانم به دامانت
جان بابا کن نوازش، لحظه ای گیرم در آغوشت
می روی میدان چه مقصود؟ ای پدر جانم به قربانت
رفتن میدان پدر جان
قصّه ی عشق است و ایمان
در جدال با ستمگر
بهر محو ظلم و طغیان
بگذرم ای جان بابا، از سر و جانم
جان بابا سوی این صحرا دمی آهسته تر
می روی میدان پدر، آید ز هر سویی خطر
جان بابا ثانی حیدر، علی اکبر چه شد
آن عموی باوفا، عباس آب آور چه شد
همرهان رفتند و من زار و پریشانم
کودک شش ماهه اصغر
گشته همچون غنچه ی پرپر
از عمو دیگر مکن یاد
آرزویش رفته بر باد
بیش از این زاری نکن، ای نور چشمانم!
بوسه زد بر دخترش مولا حسین و او به تنهایی
عازم میدان خون شد با دل پرشور و شیدایی
از کنار خیمه ها بگذشت و می رفت آن سوی میدان
ناگهان از خواهرش بر گوش آن شَه آمد آوایی:
باز آی و برادر جان!
ای تشنه لب مهمان!
در سینه مرا باشد
یک راز نهان، ای جان!
هنگام وداع زینب، آن شیرُزن والا
از جان به تماشا شد، بر قامت آن مولا
رفت از بر زینب چون، آن سرو سُهی بالا
در خیمه ز هجرانش، شد محشر کُبرایی
دیدگاههای قصه هجران
سرودیا - مرجع دانلود سرود و نماهنگ
13 اردیبهشت 1404انتقادات و پیشنهادات خود را پیرامون این اثر بیان کنید.