توضیحات رسانه

دل‌های جامانده – دلتنگی و ارادت

"دل‌های جامانده" شعری است که به عمق دلتنگی‌ها و آرزوهای کسانی اشاره دارد که در مسیر کربلا و زیارت امام حسین (ع) هستند، اما به دلایل مختلف از حضور در حرم ایشان بازمانده‌اند. در این شعر، غبطه به کسانی که در این مسیر هستند و فداکاری‌هایشان در راه امام حسین (ع)، به تصویر کشیده می‌شود. همچنین به کسانی که تنها از طریق تصاویر و آرزوها در کربلا حضور دارند، اشاره می‌شود، از جمله مادرانی که فقط تصاویر حرم را دیده‌اند یا کودکانی که کربلا را در نقاشی‌هایشان می‌کشند.

این شعر همچنین در بطن خود به جنگ عقاید و مسیر رسیدن به کمال اشاره دارد. جنگی که از تاریکی به نور می‌رسد و در نهایت، امید به ظهور و تحقق عدالت جهانی را تداعی می‌کند.

متن شعر

غبطه میخورم به حال اون کسی که 
با یه سینی خرما تو مسیر نشسته 
غبطه میخورم به حال اون کسی که 
پرچم فلسطین رو رو کوله بسته 
 
غبطه میخورم به حال بچه‌ ای که 
تاول پاهاشو به رقیه گفته 
غبطه میخورم به حال پیرمردی 
که سلام تو رو تو حرم شنفته 
 
غبطه میخورم برای مادری که 
از حرم فقط تصاویرشو دیده 
غبطه میخورم برای بچه‌ ای که 
کربلای تو رو نقاشی کشیده 
 
غبطه میخورم به حال اون شهیدی 
که برای این حرم جونشو داده 
همونی که پای تو پاهاشو هم داد 
نتونست بیاد حرم پای پیاده 
 
جنگ روزگار ما جنگ عقیده است 
جنگ ماها جنگ تاریکی و نوره 
این مسیر راه رسیدن به کماله 
این مسیر راه رسیدن به ظهور 
غبطه میخورم برای مادری که 
از حرم فقط تصاویرشو دیده 
غبطه میخورم برای بچه‌ ای که 
کربلای تو رو نقاشی کشیده 
 
غبطه میخورم به حال اون شهیدی 
که برای این حرم جونشو داده 
همونی که پای تو پاهاشو هم داد 
نتونست بیاد حرم پای پیاده