توضیحات رسانه

قطعه‌ی «مادر بی‌حرم» که در آذر ۱۴۰۳ توسط گروه سرود شمیم یاس مسعودیه تهران اجرا شده، اثری احساسی و عمیق در رثای حضرت زهرا (س) است. این اثر با شعر و آهنگسازی حامد نوروزی و تنظیم امید روشن‌بین، روایتی لطیف از داغ مادرانه، غربت فاطمی و عشق نسل امروز به حضرت زهرا (س) را در قالبی کودکانه و مؤمنانه بیان می‌کند.

در شعر اثر، نگاه کودکانه‌ی راوی به‌گونه‌ای صادقانه، مظلومیت و غربت حضرت زهرا (س) را تصویر می‌کند. کودک از «مادر بی‌حرم» سخن می‌گوید و در دفتر ساده‌اش برای او گنبدی طلایی می‌کشد — نمادی از آرزوی دیرینه‌ی شیعه برای ساخت حرم آن بانوی آسمانی. مصرع‌های تکرارشونده‌ی «سنم کمه ولی فرزند خودتم / موقعش که برسه من مثل تو میشم»، بیانگر پیمان نسل جدید با آرمان‌های فاطمی و زینبی است؛ نسلی که می‌خواهد در سختی‌ها، استوار بماند.

ترکیب هنرمندانه‌ی ملودی آرام، کلام عاطفی و اجرای نوجوانان گروه شمیم یاس، از این اثر قطعه‌ای تأثیرگذار و ماندگار ساخته است؛ پیامی از نسل امروز برای مادری که حرم ندارد، اما در قلب تمام مؤمنان خانه دارد.

از مخاطبان مهربان و همراهانی که با گوش دادن و تماشای «مادر بی‌حرم» دل خود را به یاد حضرت زهرا (س) روشن می‌کنند، صمیمانه سپاسگزاریم. حضور شما، تداوم این مسیر عاشقانه است.

متن شعر

برای مادرم مادر بی حرم
کشیدم یه گنبد طلایی توی دفترم
انگار دلم شکست یه کوه غم نشست
‌یهو دلم بارونی شد گونه های ترم

سنم کمه ولی فرزند خودتم
موقعش که برسه من مثل تو میشم
سنم کمه ولی خوب اینو میدونم
هر چی شد تا تهش با امامم بمونم

یه چادر خاکی که سوخته تو آتیش
مادری با قد خم با پهلوی کمون
یعنی یه ذره جا تو همه دنیا
واسه ساختن حرم برای تو نبود

سنم کمه ولی فرزند خودتم
موقعش که برسه من مثل تو میشم
سنم کمه ولی خوب اینو میدونم
هرچی شد تا تهش با امامم بمونم
نفس نفس شمیم یاس هوا رو پر کرد
نفس نفس محبتت دلارو پر کرد
فاطمیه رسید و ذکر فاطمه جان
دعای عاشقات شد و دنیارو پر کرد

سنم کمه ولی فرزند خودتم
موقعش که برسه من مثل تو میشم
سنم کمه ولی خوب اینو میدونم
هرچی شد تا تهش با امامم بمونم